Continu in het nieuws: Gemeenten komen geld tekort in het sociale domein. Vooral op de jeugdhulp, daar komen gemeenten tot de helft tekort. Er worden strakke afspraken gemaakt met jeugdzorgaanbieders maar het wil niet baten. Voordat de transities in het sociale domein in gingen in 2015 waren die tekorten er ook al. We moeten niet net doen alsof het nieuw is.
De bureaus Jeugdzorg klaagden destijds al jaren dat ze geld tekort kwamen. De wachtlijsten in de jeugdzorg wilden maar niet oplossen, hoeveel geld er ook bij kwam. Het Rijk vond dat de gemeenten het beter zouden kunnen omdat ze dichter bij hun inwoners staan, dus de Jeugdwet ging in werking met uiteindelijk een bezuiniging van 15% op het gemeentelijk budget. Gemeenten en jeugdzorgaanbieders wisten dat het eraan kwam, maar beide partijen wisten niet goed hoe ze die bezuiniging konden opvangen. Het resultaat is dat de minister na onderzoek naar de oorzaken van de tekorten een budget van € 300 miljoen overmaakt naar de gemeenten. Onder voorwaarden, het moet echt bestemd worden voor anders handelen. Hoe dan?
Ik vind dat gemeenten en zorgleveranciers teveel blijven hangen in systeemdenken. Alles gaat over organisaties, processen en budgetten. Van inwoners hoor ik nogal eens dat ze zich niet gezien voelen in de z.g. Eigen Kracht gesprekken waarbij zij warempel het initiatief behoren te krijgen. Toen ik bij MEE werkte heb ik gemerkt dat de oplossingen zo simpel kunnen zijn!
Een voorbeeld dat helaas heel reëel is: Een gezin, waarvan de moeder licht verstandelijk beperkt is en de vader psychische problemen heeft. Er zijn grote financiële problemen, uithuiszetting dreigt. De basisschool signaleert dat de kinderen ongewassen, met vuile kleren en zonder ontbijt op school komen. Het jeugdteam wordt ingeschakeld en constateert na enig onderzoek dat de kinderen het beste uit huis geplaatst kunnen worden. De ouders geven zelf aan dat ze het totaal niet meer zien zitten omdat ze het overzicht over hun financiën kwijt zijn, de aanmaningen zich ophopen en een huisuitzetting dreigt. Wat zou jij dan als eerste aanpakken? Uit verschillende begeleidingstrajecten door het Instituut voor Publieke Waarden blijkt dat als je als eerste de financiële ellende aanpakt, er weer ruimte ontstaat in het hoofd van de ouders waardoor ze weer aandacht kunnen besteden aan de kinderen. Uithuisplaatsing hoeft dan niet noodzakelijk te zijn. Volstaan kan worden met ambulante thuisbegeleiding. Zo worden heel veel kosten bespaard, om naar niet te spreken van de psychische ellende voor kinderen en ouders.
Wil jij ook leren hoe je mensen kunt helpen door gewoon uit te gaan van je intuïtie en gezond verstand? Bekijk dan onze opleidingen op deze site.
Recente reacties