Op het moment van schrijven ben ik in België, bij een coworking break van Villaforum. Samen met 10 andere mensen, deels ondernemers en vooral vrouwen, die werken aan hun eigen doel. Bij Villaforum kun je je heerlijk concentreren op je doel voor die week omdat je de hele dag verzorgd wordt door de altijd gezellige host Sjoerd Commandeur. Mijn doel deze week was om hoofdstuk 3 te schrijven van mijn boek, maar die was al snel klaar dus ik heb ook nog de inleiding geschreven.
Het boek gaat over 25 jaar veranderingen in de Wmo en de transformatie in het sociale domein vanaf 2015. Ik belicht daarin ook mijn eigen ervaringen, want vanaf 1993 was ik al betrokken bij de invoering van de Wet voorzieningen gehandicapten in Zaanstad. Later heb ik bij andere gemeenten de Wmo 2007, de Wmo 2015 en de Jeugdwet ingevoerd. Het is een mooi proces om dat allemaal weer, vanuit mijn geheugen, voorbij te zien komen. Er zijn mooie dingen gebeurd, maar ook zaken waar ik best wel kritisch op was en ben.
Niet altijd was ik blij met de ontwikkelingen bij de gemeenten. Vooral omdat ze zich vooral bezighielden met beleid en organisatie, het systeem. Terwijl de wetten in het sociale domein er zijn voor de inwoners en gelijkwaardig meedoen in de maatschappij. En wat wilden de inwoners in al die jaren? 1 loket voor al hun vragen op het gebied van zorg en welzijn. Zij hebben er niets mee te maken welke instantie welke wet uitvoert. En is dat ene loket er nu? Nee dus.
En waar hebben ze dat loket voor nodig? Uiteindelijk voor geluk en welbevinden. Van het loket wordt verwacht dat die hun problemen oplost, maar dat is vaak maar deels het geval omdat er meteen een lange procedure wordt gestart. Oplossingen kunnen heel eenvoudig zijn, maar om een of andere reden schieten gemeenten vaak nog door naar de dure individuele voorzieningen. Ik las een treffend voorbeeld in een LinkedIn post, waarbij het eigen sociale netwerk het gezond verstand gebruikte en zorgde voor een simpele oplossing die meer dan 10 keer zo goedkoop was:
“Mijn moeder is gevallen. Heup gebroken en nu weer herstellende. Via de Wmo een offerte gevraagd voor het plaatsen van een drempel bij de voordeur. € 850,- ex BTW. Buurman is even naar de Bouwmarkt gereden. Materiaal € 75,- incl BTW en wat leuks voor de buurman. Dank je wel buurman.”
Totaal wellicht € 100,- voor de drempel en het aardigheidje voor de buurman, dus € 750,- aan maatschappelijke kosten bespaard en € 850,- gemeentelijke kosten, dus gemeenschapsgeld. Zo kan het dus ook.
Recente reacties