Integraal werken wordt in veel gemeenten vormgegeven volgens het principe ‘één gezin, ‘één plan, één regisseur. Hierbij staat de hulpvraag van de burger centraal en wordt er in gezamenlijkheid gekeken naar de beste oplossing. Het is positief dat de vraag als uitgangspunt wordt genomen in plaats van de voorziening zelf. Het doel van onze dienstverlening is immers om mensen verder worden geholpen en ondersteund worden in hun dagelijkse leven.
Er is echter sprake van een grote paradox als het gaat om integraal werken in het sociaal domein. Er zijn wettelijke beperkingen om dat ook daadwerkelijk te doen. De consequentie hiervan is namelijk dat je als gemeente het risico loopt om een boete te krijgen van de Autoriteit Persoonsgegevens en je ‘buitenwettelijk’ bezig bent. We willen het allemaal zo graag, maar het mag niet! En juist deze paradox staat een optimale dienstverlening in de weg.
Komt de WAMS ons redden? Lees hier verder.
Recente reacties